Özgün Felsefi Psikiyatrik Aforizmalar

Gurbet ellerde, yüz metre ilerden benzin pompacısı ile aynı milletten olduğunu anlayabilmek… Ney sesinden etkilenip derinlere dalarken, viyolonselden hatıraları sökün etmesini ummamak. Milli maçlarda heyecandan yerinde duramamak. Aynı milletten olduğunuz için dışlanmak. Aynı dilden anlamak. Aynı atalara dede demek, nine demek. Çanakkale’de Conk bayırında tüyleri diken diken olmak. Misafirperver olmak. Konuklara zorla yedirmek. Acı eşiği yüksek olmak. Sabırlı olmak. Belirli bir millete mensup olmak… Ulus olmak. Türk olmak.

Toplumların kadınlara verdiği roller, onların yeteneklerini ve beceri kazanmalarını etkiler. Birçok kültürde kadının başlıca görevi çocuk yetiştirmektir.

Her şeyi anında anlamak mümkün müdür?! Değil mi ki, iki sıradan satranç oyuncusunun hamlelerini anlamak bile çoğu zaman zordur, hele bir de usta iseler neredeyse imkânsız… Vezir fedasına dek uzanan, görünürde acımasızlıklar, aptallıklar…

Bilgisayar kavramını ilk duyduğumda orta ikideydim. 1974 civarları… Bizim Mustafa Tigrek’ten duymuştum. Abisi ODTÜ’de öğrenci idi. Delikli, kare şeklinde bir takım kâğıtlar gösterip bilgisayarla ilişkisini anlatırdı.

Bir ömre neler de sığarmış dersiniz ama aynı anda ömre sığmayan hayallere dalmış gidersiniz. Zaten her şey varmış bu dünyada, ama aynı zamanda hiçbir şey yokmuşa gelirsiniz.

Eğitim sisteminin özü olayların ardındaki gerçekleri açıklamak, anlamak ve daha sonra da anlatmaktır… İşte bunlar, temel eğitim, ön lisans ve yüksek lisansa esastır…

Ah nerede o adını aklıma yazdığım fizik hocalarım, oysa tarih denildiğinde hep bocalardım.

Henüz bıyıklarımız terlememişti. Atilla önde ben arkada ilerliyorduk, ancak keçi geçer bir patikada durduk. Atilla köy çocuğu idi. O yolları ezbere bilirdi. Çam ağacının köküne basıp karşıya zıplayıverdi. Benim için ne ilerlemek ne de geriye dönmek mümkündü.

Tanımaktan büyük gurur duyduğum, tanıdığım en yüce ruhlardandı. Bir makamı vardı. Şeyhti. Babası da öyleydi. Budapeşte’nin Gülbabası ve doğuda ve batıda daha nice Allah aşıkları neyse Elazığ’ın Sadi Abisi de oydu…

Yeni gelişmelere kulak vermek lazım. Bir bakmak lazım. Eski bildiklerimizi tümüyle yerle bir edecek olsalar da, şöyle bir cesaret dostlarla ve bilenlerle konuşmak, anlamaya çalışmak lazım. Ve tabi ki yenilik denilen şeylere de hemen öyle yapışmamak ve inanmadan önce anladığından emin olmak lazım.

Türkiye’nin belki de en zengin gençlerindendi. Henüz yirmi beş yaşında… Babası bir nedenle işleri gencecik zamanda ona terk etti… Anneleri o daha ortaokulda okurken vefat etti. O sıralar, babası vasıtasıyla, benden psikiyatrik destek aldığı olmuştu. Sadece destek… Herhangi bir hastalığı yoktu.

İnsan genç yaşta babasına çok muhtaçtır. Arkada dağ gibi bir baba gerçek bir ihtiyaçtır. Babasını kaybedenler bu gerçeği tez fark eder.